30 Ocak 2011 Pazar

Yüreğimin  üzerine karlar yağıyor...Hüznüme inat! Sıcak bir ortamda Laptop'umun
başında ,taş kesmek üzere olan kalbim dile de gelse..  Ben karanlıktayım!   Her yer her şey karanlık bu gün bana..  Hayat yüreğimi tam oratan ikiye bölmenin münakaşasını yapıyor. Bense yürümeye devam ediyorum.Kararlıyım bu yolculuga.  Ahh ...şu duygusal gelgitlerim de  beni biraz benle bırakıp kısa süreli tatile  çıksalar.''Ne müthiş olur ''diye içleniyorum. Güneşim  yok artık.  Ayım da ona yoldaş !  Bu  küçük derya ya medcezirler veda etmiş.. Kim bilir nereye ne kadarlığına bilen yok...''Bu sefer pes etmek yok.''  diye azarlıyorum keskin bir dille içimde ki duygusal kadını.Yürüyorum karanlıgın en kuytu köşelerine .Zorluklar / hüzünler/ acılar ..saklambaç oynamaktan vazgeçip,'' Hoş geldin yolcu'' diyerek el sallıyorlar ..Öfkem öyle kabarmış ki selam bile vermiyorum. Sadece yürümek /yürümek /yürümek.. istiyorum.  Ayaklarım yön bulmakta zorlanıyor.Kalp pusulamın ibreleri  yerinde yok.Ne zaman nerede kaybettim ?  meçhul ! Gönül kuşuma: ''Geçmişe dönüp dönüp bakmanın  / aramanın zamanı değil''diyorum. Umursamıyor...Yine bildiğini okuyacak sanırım...
                                                                                                                                                                                 

  Uzaklarda  cılız sarı bir ışık görüyorum.Çok belirgin değil. Minicik minnacık  bir umut...           Gözlerimi kısarak dikkatlice baktığımda o ışığın    HÜZNÜM olduğunu    anlıyorum...                                                                                                                                  





1 yorum:

  1. O güzel yüreğine karlar yağmasın,izin verme.Eğer izin verirsen o gördüğün cılız ışık da kaybolur.
    Her şeyi geride bırakıp adımını attığın yolda yüreğin sana yoldaş olsun.Sabrın yüreğinde sakladığın o minik yüreğin gülümsemesi olsun ki sımsıkı sarılasın umutlarına.
    Çıktığın yolda, Rabbim yar ve yardımcın olsun canımıniçi.

    YanıtlaSil