Saçlarım tıpkı eskisi gibi kıvır kıvır
Keyfimde eskiden olduğu gibi fıkır fıkır olur mu dersin
olur de...
olur de bana ki
yine keyfim güncellensin !
30 Ocak 2011 Pazar
Yüreğiminüzerine karlar yağıyor...Hüznüme inat! Sıcak bir ortamda Laptop'umun başında ,taş kesmek üzere olan kalbim dile de gelse.. Ben karanlıktayım! Her yer her şey karanlık bu gün bana.. Hayat yüreğimi tam oratan ikiye bölmenin münakaşasını yapıyor. Bense yürümeye devam ediyorum.Kararlıyım bu yolculuga. Ahh ...şu duygusal gelgitlerim de beni biraz benle bırakıp kısa süreli tatile çıksalar.''Ne müthiş olur ''diye içleniyorum. Güneşim yok artık. Ayım da ona yoldaş ! Bu küçük derya ya medcezirler veda etmiş.. Kim bilir nereye ne kadarlığına bilen yok...''Bu sefer pes etmek yok.'' diye azarlıyorum keskin bir dille içimde ki duygusal kadını.Yürüyorum karanlıgın en kuytu köşelerine .Zorluklar / hüzünler/ acılar ..saklambaç oynamaktan vazgeçip,'' Hoş geldin yolcu'' diyerek el sallıyorlar ..Öfkem öyle kabarmış ki selam bile vermiyorum. Sadece yürümek /yürümek /yürümek.. istiyorum. Ayaklarım yön bulmakta zorlanıyor.Kalp pusulamın ibreleri yerinde yok.Ne zaman nerede kaybettim ? meçhul ! Gönül kuşuma: ''Geçmişe dönüp dönüp bakmanın / aramanın zamanı değil''diyorum. Umursamıyor...Yine bildiğini okuyacak sanırım...
Uzaklarda cılız sarı bir ışık görüyorum.Çok belirgin değil. Minicik minnacık bir umut... Gözlerimi kısarak dikkatlice baktığımda o ışığın HÜZNÜM olduğunu anlıyorum...